O'ahu

16 juni 2010

We hebben Bas in de auto gehesen en zijn een rondje gaan rijden over het eiland. We beginnen met een weg dwars door het eiland van zuid naar noord. Het midden van het eiland bestaat vooral uit bergen met bomen, erg groen dus.

Daarna nemen we een kustweg naar het oosten. We hoopten langs de zee te kunnen rijden maar alles is bebouwd. Langs de hele kust staan huizen. Het zijn wel mooie huizen overigens en dus met een fantastisch uitzicht. De enige manier om bij zee te komen is bij een beachpark. De naam zegt het al; het is een park aan zee. Het is hier erg druk. We moeten een aantal rondjes cirkelen over de parkeerplaats totdat iemand zo vriendelijk is om weg te gaan, zodat wij kunnen parkeren. Als je de mensen wegdenkt is het een heel mooi plaatje. De zee is echt turkoois, het strand mooi wit en op de achtergrond zie je groene bergen.

Als de weg verder afbuigt naar de echte oostkust verandert de natuur. Het wordt rotsachtiger, kaler en de zee wordt ruiger. In de zee, vlak voor de kust liggen ook allemaal rotsen in het water. Heel anders maar ook erg mooi.

De weg buigt weer af naar de zuidkant van O’ahu en we zien de “skyline” van Waikiki en Honolulu voorons;veel hoogbouw met vooral hotels.

Het was leuk om nu indruk te hebben van dit deel van het eiland. Iedereen is blij om van de hotelkamer af te zijn geweest.

’s Middags gaat Bas rusten en wij kijken een honkbalwedstrijd.

17 juni 2010

We hebben vandaag 21 jaar, zoals de kinderen zeggen.

We gaan weer een toertje over het eiland maken maar nu de west- en noordkant van het eiland. Eerst moeten we weer middendoor steken door de bergen, waar we uitstappen op het Pali Lookout point. Je hebt hier een mooi uitzicht alleen waait het hier heel erg. Na een paar foto’s te hebben genomen, rijden we verder langs de noordkust. Hier is het minder vol gebouwd, dus we komen echt langs de zee te rijden. Hier heb je mooie baaitjes met palmbomen en wit zandstrand. De zee is iets wilder dan aan de andere kant van het eiland, meer golfslag. Het water is gewoon warm.

We kopen bij een supermarkt wat te eten en drinken en lunchen op een van de strandjes. Hier is bijna niemand, dus dat maakt het een perfecte locatie.

Langs de westkust is de zee het meest geschikt voor surfen. Hier zijn die mooie golven die bijna een koker vormen, bij het goede getij. Toen wij er aankwamen waren de golven al weer een stuk minder indrukwekkend maar nog steeds leuk om naar te kijken.

Je ziet hier overigens ook mensen paddle-surfen. Dan sta je op een surfplank met een peddel en zo beweeg je je voort.

Wat ons opvalt aan O’ahu:

· Er zijn heel veel straatnamen die met Ka.. beginnen, wat erg verwarrend is.

· Het is erg toeristisch en druk, terwijl men hier klaagt dat het zo rustig is?!

· Men woont alleen langs de kuststrook, midden op het eiland staan bijna geen huizen.

· Er zijn heeeel veeeel Aziaten!

· Alle borden zijn ook in het Japans.

· Er rijden hier heel veel limo’s

18 juni 2010

We vertrekken vandaag naar Florida, dus we mogen weer inpakken. Dit keer is het gewicht belangrijk en eigenlijk mogen we ook maar vier koffers meenemen, maar dat gaan we niet redden.

We mogen onze koffers nog even in het hotel laten staan en rijden nog naar Pearl Harbour. We vinden dat we dat toch minimaal gezien moeten hebben.

Hier is het ook weer druk. De kaartjes voor de USS Arizona, het belangrijkste memorial, zijn al een uur geleden uitverkocht. Dan maar naar de andere bezienswaardigheden….

Je wordt met een bus van de ene plek naar de andere gereden, wat voor Bas wel heel fijn is. Eerst gaan we naar de USS Missouri. Dat is een marineschip dat heeft gevochten in o.a. de Tweede Wereldoorlog en in Desert Storm. We krijgen een rondleiding door een gids. Op dit schip is de vrede getekend na de aanval op Hiroshima o.a. door Admiraal Helfrich namens het Koninkrijk der Nederlanden. Naast de historische feiten was het ook leuk om eens een marineschip van binnen te zien. Hoe de bemanning woont, slaapt (met meerderen hetzelfde bed delen bijvoorbeeld) en werkt. Alles is krap en laag. De heren moeten constant gebogen lopen. Zouden ze matrozen selecteren op lengte?

De volgende stop is een luchtvaartmuseum. We lopen er even door heen maar het wordt al erg vermoeiend voor Bas en dit is voor ons geen hoogtepunt. We pakken dan ook de bus weer naar het hoofdgebouw en de USS Bowfin.

Bij het hoofdgebouw bekijken we een film over de aanval op Pearl Harbour op 7 december 1941. Dat is best indrukwekkend. Ze werden totaal verrast en waren dus niet voorbereid. Alle verzamelde vliegtuigen hadden zij bijvoorbeeld netjes vleugel aan vleugel op een rij neergezet, zodat ze tijdens de aanval niet konden opstijgen.

De USS Bowfin is een onderzeeër waar je zelf doorheen mag lopen. Ook dit is interessant om te zien. Alles is hier zo mogelijk nog smaller en lager dan bij het marineschip. Vooral de doorgangen naar de volgende ruimte zijn krap (daar zit zo’n deur tussen om de compartimenten af te kunnen sluiten). De bedden zijn klein en worden ook hier weer gedeeld. Weinig privacy dus.

Er zijn grote tanks waarin ze van zoutwater zoetwater maken, best handig als je onder water moet blijven.

Hierna zijn we moe maar voldaan. Blij dat we het nog gedaan hebben.

We halen onze koffers op bij het hotel en rijden naar het vliegveld.

19 juni 2010

Onze vlucht gaat van Honolulu naar Los Angeles. In Los Angeles hebben we ruim drie uur overstaptijd. Op dat moment speelt het Nederlands elftal maar er hangen nergens televisies. We kopen dan maar internet en luisteren met z’n vieren rondom de computer naar Jack van Gelder. Dat was wel even leuk, maken we toch live mee dat Nederland wint.

Dan vliegen we van Los Angeles naar Orlando. We hebben nu in totaal 6 uur tijdsverschil met Hawai’i en het is in Florida al weer zes uur ’s avonds als we wegrijden van het vliegveld.

Om half acht arriveren we in Palm Coast en we ploffen in onze stoelen, bestellen pizza en zijn behoorlijk moe (understatement).

20 juni 2010

Vandaag is een dag waarin we van alles op orde krijgen. Boodschappen doen, printer/scanner regelen, wifi installeren, de WAS en ga zo maar door.

Vandaag is ook de dag dat Bas weer zonder ondersteuning kan lopen! Dat maakt ons allemaal blij. Zijn ogen kunnen nog niet helemaal goed focussen (dus lezen is niet echt makkelijk) maar dat gaat ook al een stuk beter.

Sarah is weer hard aan het leren en Bas begint er aan te denken.

Voor het eerst in bijna vier maanden worden de koffers uitgepakt. Aan het einde van de dag zijn we weer helemaal geïnstalleerd.

In ons Home away van home gaan we uitrusten!