Rays win!!!

Degene die ons een beetje kennen, weten dat bij ons veel in het teken staat van sport. We kijken graag!  ;-)) Op dit moment is het het honkbalseizoen en dat betekent dat er elke dag honkbalwedstrijden zijn om te kijken op tv.

Ons team is de Tampa Bay Rays en gelukkig doen ze het ook nog heel goed dit jaar. Een Major League honkbalteam speelt per competitie 162 wedstrijden en dat binnen een half jaar. Dus dat betekent dat er bijna iedere dag gespeeld wordt. Naast dat we alle wedstrijden van de Rays volgen op tv (worden echt iedere dag uitgezonden) zijn we dit weekend weer naar St.Peterburg gereden voor een weekendje Rays. Dat is een tochtje van drie uur, dus we overnachten in een hotel vlakbij het stadion.

St.Petersburg en Tampa liggen tegen elkaar aan rondom de Tampa Bay, een baai in de Golf van Mexico. Hier ligt Tropicana Field, een overdekt stadion speciaal voor de Tampa Bay Rays. De pilaren zijn zelfs in de vorm van baseballbats. Het is erg prettig dat het stadion overdekt is, want buiten is het 99 graden (tegen de 40 graden Celsius) en om dan een uurtje of vier buiten in de zon te zitten, dat is best een uitdaging.

Uitgedost in onze Rays-gear zijn we dan ook naar het stadion gegaan. Je moet wel herkenbaar zijn als fan natuurlijk! Overigens heeft iedereen die in het stadion zit iets aan waaraan je kunt zien voor wie hij/zij is.

Dit weekend spelen de Yankees tegen ‘ons’ en dat heeft er voor gezorgd dat het stadion voor alle drie de wedstrijden uitverkocht is. Een klein nadeel is dat er ontzettend veel Yankee-fans zijn in het hele land en blijkbaar ook in Tampa e.o., want zeker eenderde van het publiek is voor de tegenpartij. Het coole (bij gebrek aan een beter woord) van Amerika is dat iedereen door elkaar zit en er valt geen onvertogen woord. Er wordt alleen op een speelse en sportieve manier naar elkaar geroepen, maar er gebeurt niets agressiefs of wat dan ook.

Iedere wedstrijd is hetzelfde opgebouwd. Allereerst is er batting practice voor beide teams. Dan slaan de spelers in. De ballen komen dan regelmatig in de tribune en er staan een heleboel mensen te wachten om een bal te vangen.

Daarna worden de spelers voorgesteld. Nu de Yankees spelen, werd er ook veel gejuicht voor deze spelers, want dat zijn allemaal beroemde (en hele rijke) mannen. De namen van deze spelers worden allemaal op een monotone manier voorgelezen. Daarna komen de Rays. Eerst komt er op een groot scherm een opzwepend filmpje. Ze hebben het een beetje in de stijl van een zwerkbalteam gemaakt. Vervolgens worden de namen van spelers opgenoemd maar nu zit er toch wel iets van intonatie in de stem van de omroeper… Iets wat speciaal bij de Rays hoort, is dat fans met een koebel rammelen. Het is dan ook lawaai van jewelste als de Raysfans van zich laten horen. Een Yankee-supporter zat voor ons te sms-en; “Cowbells suck!” Des te meer reden om veel te rammelen met onze cowbells.

Na het voorstellen wordt het volkslied gezongen. Dat is ook altijd indrukwekkend. Iedere wedstrijd is het iemand anders en de kwaliteit varieert, maar het blijft een leuke ervaring. Iedereen staat en zingt mee, dat gebeurt in Nederland toch niet zo snel.

Dan krijg je nog het werpen van de eerste bal, dat is altijd iemand die iets goeds heeft gedaan en zo in de schijnwerpers wordt gezet. Een kind mag dan de eerste wedstrijdbal klaar leggen en een ander kind mag dan roepen: “Let’s play ball!” Het uitspelende team mag altijd als eerste slaan. De omroeper kondigt dan aan: “Here come the Rays!!!” en dan komt het team het veld op en gaat de wedstrijd beginnen.

Deze week was een historische week voor de Rays aangezien voor het eerst in de geschiedenis van de club een pitcher, Matt Garza, een no-hitter heeft gegooid (26-07-2010). Van de tegenpartij heeft er dan dus niemand geslagen. Dat gebeurt niet vaak en is dus best bijzonder.

Carl Crawford heeft op zaterdag (31-07-2010) zijn 400^ste honk gestolen. Een andere pitcher, David Price, heeft het record van de pitchers van de Rays geëvenaard door nu al 14 wins te hebben gegooid.

De Yankees zoeken ook naar een record. Hun topspeler, Alex Rodriguez, kan zijn 600^ste homerun slaan. Hij staat al een aantal wedstrijden op 599. Het was ongelofelijk wat er gebeurde als hij aan slag was. Overal werd er gejuicht of geboeht, naar gelang het team dat je aanhangt, en opeens kwamen er allemaal camera’s en telefoons. Bij iedere swing die hij maakte, was er een golf van flitsen, want stel je toch eens voor dat jij er bij bent als “het” gebeurt, dat moet je toch vastleggen.

Gelukkig voor ons sloeg hij geen deuk in een pakje boter en dat leverde veel gejuich op als hij uit ging.

Alle drie de wedstrijden waren heel spannend maar de Rays hebben twee van de drie gewonnen! Ze staan nu nog 1 punt achter de Yankees in de race om het kampioenschap van de divisie.

Na de derde wedstrijd zijn we al glunderend weer naar huis gereden. Om de zoveel tijd komt er van één van ons een “Rays win!!” en dan glunderden we weer verder.