Katherine

8 mei 2010

De camping is erg mooi, groen en rustig. Vlakbij de camping is de Katherine River. Als we daar naartoe wandelen, springen er opeens 20 tot 30 kangoeroes weg. Dat is toch wel bijzonder. Het zijn kleintjes die eigenlijk walibis worden genoemd.

Vandaag zijn we halverwege onze trip in Australië. We hebben ondertussen al zo’n 7.000 km gereden op dit continent. Langzamerhand zijn we op weg naar 10 graden zuiderbreedte. Boven Alice Springs zijn we weer de Steenbokskeerkring gepasseerd (net als in Zuid-Afrika) en dat is op 23 graden ZB, het gaat dus de goede kant op.

Er is een mooi zwembad en we besteden de dag aan school en de zon. Ondertussen pakken we wat nieuwe vogeltjes op voor onze lijst, dus al met al een goede dag!

9 mei 2010

Vandaag viert Judith haar 17^e Moederdag. Sarah en Bas hebben een heerlijk ontbijtje gemaakt en leuke cadeautjes geregeld. Vandaag hebben we een toer geboekt naar de Katherine Gorge. De gorge is de reden dat we hiernaartoe zijn gekomen. De rivier die langs onze camping stroomt, heeft een eindje verderop een kloof gecreëerd en daar kun je met een boot door heen varen.

De kloof is op twee punten geblokkeerd. De toer wordt dan ook met drie boten gedaan. Als er weer een blokkade is, mag je een stukje wandelen en ga je naar de volgende boot voor het volgende stukje kloof. Het is echt heel erg mooi! Hoge rotswanden met palmen, het ziet er echt schitterend uit.

Aan het einde van de kloof mogen we een eindje klimmen naar een poel van water gevoed door een waterval en afgeschermd door rotsen. Hierdoor is het water veilig om te zwemmen. In de rivier zelf mag je niet zwemmen in verband met de krokodillen.

Het water met de waterval is erg idyllisch. De temperatuur van het water is heerlijk en iedereen neemt een dip.

Na de verkoelende dip gaan we weer dezelfde weg terug met de drie boten. Al met al ben je toch zo’n vier uur bezig en het was het waard. Heel geslaagd!

Bij de dok van de boot hingen flying foxes (vliegende honden). Ze zien er uit als grote, harige vleermuizen en hangen aan hun tenen ondersteboven aan takken in een boom. Ze maken een boel herrie en het ziet er heel apart uit.

10 mei 2010

Ook vandaag genieten we van de zon en zijn we intensief met school bezig. Bas heeft drie toetsen tegelijk van Nederlands gekregen en Sarah mag met geschiedenis aan de bak.

’s Middags slaan we weer even voorraad in want we gaan morgen naar Kakadu National Park waar we zes dagen zijn. En we weten nu uit ervaring dat we er nooit vanuit mogen gaan dat een supermarkt iets heeft.

11 mei 2010

We vertrekken in alle rust naar Jabiru, een plaatsje in Kakadu National Park. Het is een groot park maar we hebben eigenlijk helemaal niet het gevoel dat we door een nationaal park rijden. De natuur is precies hetzelfde gebleven, er zijn weinig tot geen speciale bezienswaardigheden. De natuur is wel mooi hoor, daar niet van, maar het geeft ons niet een Kruger-gevoel. Hoewel we wel een buffel hebben gezien vandaag. De buffels zijn ooit in Australië geïntroduceerd voor het vlees, vervolgens heeft de overheid 99% van de buffels weer gedood. Maar hier en daar loopt er nog eentje rond.

Onze hut valt ons reuze mee. We hebben weer een soort stacaravan maar wel weer heel ruim. Er zijn twee opmerkelijke dingen: de badkamer en wc zijn buiten. Je doet een kamerdeur open en vervolgens mag je een trapje af, drie meter lopen en dan is daar de badkamer. We hebben geen idee waarom dat is. Ten tweede hebben ze hier muggen!. We gingen lekker op onze veranda lunchen maar waren al heel snel naar binnen. Iedereen was al gestoken en er zwermden nog genoeg aaseters om ons heen.

Dat is natuurlijk wel jammer want de temperatuur en het weer is er wel naar om lekker buiten te zitten maar om vrijwillig bloed te doneren gaat ons toch iets te ver.

12 mei 2010

Het blijkt dat we toch niet helemaal in het goede seizoen hier zijn. Wel is het regenseizoen afgelopen maar het water staat overal nog zo hoog dat bijna alle zijwegen zijn afgesloten. Je kunt maar naar twee of drie punten zelf toe.

Voor vandaag hebben we een toer geboekt waar je anders sowieso ook niet mocht komen. We gaan een ‘cruise’ maken op Yellow Waters. Alles op het water heet hier cruise terwijl wij daar toch associaties met onbeperkt eten en een grote witte boot bij hebben. Deze cruise is een riviertocht van twee uur.

Ook hierbij is het opvallend dat je niet zelf naar de dok mag rijden, maar met een bus daar naar toe wordt gebracht. Als we daar aankomen, begrijpen we ook waarom. Ook hier staat alles onder water. De weg, de parkeerplaats…alles!

De boottocht blijkt een echte vogeltocht te zijn, komt dat even goed uit! Naast een aantal mooie vogels zien we ook een paar heerlijke salties.

Salties zijn zoutwaterkrokodillen van het agressieve soort. Niet van die lieve Gators dus die alleen maar in de zon liggen en zich langzaam in het water laten zakken als je langsloopt. Nee, deze hebben de reputatie gewoon aan te vallen. Bovendien kunnen ze een behoorlijk eind uit het water omhoog komen, wat hen extra gevaarlijk maakt. Gelukkig waren deze vrij relaxed. De grootste was zo’n vier meter lang, toch geen ukkie.

Op een gegeven moment zei de vrouw achter ons dat ze dacht dat het een plastic krokodil was. Dat hoorde het beestje kennelijk want hij draaide ineens 180 graden en schoot weg. Dat gaf wel wat kreten op de boot. Daar zat duidelijk kracht en snelheid in!

In Jabiru heeft Bas eindelijk zijn felbegeerde didgeridoo gekocht, dus we worden nu blij gemaakt met eigen composities.