Fiji

8 juni 2010

De vlucht naar Nadi zit niet vol maar is wel goed gevuld. Ook hier sprayen ze weer in het vliegtuig voor insecten. We mogen weer een aantal paperassen invullen om Australië te verlaten en nog drie kantjes per persoon voor de volgende douane. Na een vlotte vlucht van 3,5 uur landden we rond vijf uur ’s middags op het hoofdeiland van Fiji, Vitu Levu.

De douane is vriendelijk en stempelt er al snel lustig op los. De koffers komen ook vlot en dan staan we in de aankomsthal. Het lag in de bedoeling dat wij opgehaald werden, maar dat is niet helemaal goed gegaan. De dame van de organisatie die dat zou moeten doen weet van niets en is niet overdreven behulpzaam. Gelukkig is de man naast haar klantvriendelijker. Hij belt naar ons hotel en volgens hen was er inderdaad niets geregeld en moeten maar een taxi nemen. De vriendelijke man regelt dat ook nog voor ons (zal wel zijn neef zijn…). Alle mensen die aankomen en via de ontvangstorganisaties opgewacht worden, krijgen een ketting om en worden welcome home geheten. Wij krijgen onze ketting van de vriendelijke vriend (Sarah en Judith blij). De taxirit duurt anderhalf uur en is dus lang. Ondertussen hebben wij behoorlijk trek gekregen (honger krijg je alleen in Afrika is ons verteld). Door het tijdsverschil, het gigantische ontbijt en de vluchttijd midden op de dag, hebben we niet al te veel gegeten gedurende de dag.

Het is ondertussen al donker geworden. Wat jammer is, want dan zie je toch minder van de omgeving. Wat ons wel opvalt, is dat ook hier weer rietsuiker staat. Volgens de chauffeur zijn toerisme, rietsuiker en bronwater de belangrijkste (export)producten.

Eindelijk komen we dan aan bij Hideways Resort. Het is een kleinschalig resort, heel vriendelijk allemaal en de temperatuur is geweldig. Na de koffers te hebben gedumpd gaan we lekker eten (buiten natuurlijk).

Het tijdsverschil met Nederland is ondertussen 10 uur geworden. ’s Nachts koelt het af naar 22 graden.

9 juni 2010

We beginnen de dag met een ontbijtbuffet, ook weer buiten. Na het ontbijt installeren we ons bij het zwembad. Er is hier een heel activiteitenprogramma. Dat hebben wij nog nooit meegemaakt dus dat is heel vermakelijk. Om elf uur doen Sarah en Judith mee met aquagym, best zwaar. Daarna is er pool-volleyball waar Roberto, Bas en Sarah zich uitsloven met de mannen van het activity-team.

Ondertussen hebben Roberto en Judith zich verdiept in wat er hier verder allemaal nog mogelijk is op het eiland. We boeken een eiland tour en geven de kinderen op voor een proefles scuba diving in het zwembad.

De les is ’s middags en duurt uiteindelijk meer dan twee uur omdat andere deelnemers op willen gaan voor hun PADI-certificaat. De kinderen vinden het geweldig. Ze zijn bijna vijftig minuten onder water in het zwembad en leren de signalen en hoe om te gaan met de apparatuur. Ze kunnen helaas niet de hele cursus doen omdat ze niet voldoende tijd hebben met al het schoolwerk. Wel gaan ze deze week nog een keer een duik op zee doen met de instructrice.

’s Avonds is er ook ‘entertainment’. Gisteravond was er een dansgroep uit het naastgelegen dorpje en vandaag vertellen de mannen van het activityteam dingen over de cultuur (storyteller style). Onder andere vertellen ze dat de bewoners van oorsprong kannibalen waren, de chief tot 2000 vrouwen kon hebben en dat de lelijke vrouwen werden gedood bij verovering van een andere stam (de mooie vrouwen gingen dan weer naar de Chief). Het klinkt allemaal vrij bloeddorstig.

Nog vreemder klinkt het dat bij de tewaterlating van een nieuwe kano, acht van de beste strijders werden gedood voor ‘good luck’.