Drakensbergen - Giant's Castle

Donderdag 18 maart

We hebben een kast van een huis in Giant’s Castle ( zo heet het park) en iedereen weet dat te waarderen. De kinderen hebben elk een eigen slaapkamer. Het park ligt op hoogte, op ongeveer 1750 meter. Je kunt hier allerlei wandelingen doen variërend van 3 km tot hikes van meerdere dagen. De omgeving is heel mooi. Overal waar je kijkt zie je alleen maar natuur, geen menselijke invloeden als hutjes, telefoonpalen of wegen. Alles is groen en ruig. Het gebergte ziet er vanaf een afstand uit als een drakenrug, vandaar de naam Drakensbergen. Het is een gebergte dat ineens opdoemt en vlak is van boven. Dat is wel handig voor de bewoners van Lesotho, want boven op de bergen is het koninkrijk van de koning van Lesotho te vinden. De koning is een bijzondere man die volgens goed gebruik ieder jaar een maagd mag uitkiezen als nieuwe vrouw. Daar gaat een heel ceremonie aan vooraf met een soort volksfeest en een stadion vol naakte maagden die dansen voor de koning. `

Nou heeft de president van Zuid-Afrika ook drie vrouwen en twee bijvrouwen, dus polygamie is hier blijkbaar vrij normaal.

Anyway, terug naar de natuur en de cultuur. Want we hebben zelfs wat cultuur gehapt. Ooit hebben hier de San geleefd (of boesmannen of hottentotten). Een volkje dat niet groter werd dan 1.50m. In de vallei waar wij nu zitten heeft een stam gezeten in grotten. Een hele mooie plek, midden in de vallei op een verhoogde rots zodat je over de vallei kon uitkijken, langs de Boesmansrivier. Deze San waren vrij kunstzinnig en hebben hun grotten beschilderd. De schilderingen beginnen nu na 5000 jaar wel te vervagen maar ze zijn nog goed te zien. Een gids vertelde er een en ander over maar haar Engels was zo speciaal dat het erg veel moeite kostte om het te volgen. De meeste aandacht kreeg ze toen ze iets over de taal vertelde. Het is namelijk een van de talen met al die kliks er in, heel bijzonder!

Vrijdag 19 maart

Het is onze trouwdag! Al 18 jaar getrouwd and still going strong! Om het te vieren zijn Roberto en Judith een lange ochtend wandeling gaan maken, even een paar uur samen vogels zoeken. Romantisch he?! Daarna zijn we in het restaurant gaan ontbijten. Een bakje yoghurt vonden we toch niet zo feestelijk.

Het weer werkt ook zeker mee, het is schitterend weer; zonnig en 26 graden. Perfect!

Sarah en Bas hebben zich na het ontbijt weer op schoolwerk gestort. De toetsen blijven maar binnenkomen dus het vergt wel wat discipline om ze geleerd te krijgen en af te werken. Bas mocht vandaag Grieks doen en Sarah heeft wiskunde. Beide vakken kosten veel tijd en concentratie en ook hier en daar wat begeleiding. Dat is vooral bij Grieks wat lastig aangezien wij geen klassieke talen hebben gehad, maar met nuchter nadenken en de nodige vragen stellen, komen we er wel. De toets is gemaakt. We kunnen zelf niet beoordelen of hij hem goed heeft gemaakt, dus we wachten het oordeel wel af.

’s Middags zijn Roberto en Judith nog een stukje de berg op gelopen. De uitzichten zijn fantastisch, ook nog een paar vogels gescoord en een slang! Vooral die laatste maakte veel indruk. Er zijn hier een paar slangen en die zijn allemaal heel giftig. We gaan er dan ook niet op uit zonder onze wandelschoenen om wat bescherming te hebben. Tijdens het wandelen schoot er ineens 1 van die slangen onder Judiths voet weg. Het was geen kleintje en de nekharen stonden wel even overeind. Hij schoot gelukkig gelijk weg. Van deze slangen haalden de San vroeger het gif (ze melkten de tanden) voor hun pijlen.

We hebben ook nog een paar Elandbokken gezien. Die lijken overigens totaal niet op een Eland maar zijn wel mooi groot en statig.

Zaterdag 20 maart

De dag begint mooi zonnig maar aan het begin van de middag betrekt het en het begint te onweren. Dat klinkt heftig tussen de bergen. Je hoort het versterkt terugkomen via de bergwanden. De naam voor de Drakensbergen in het Zulu, Ukhahlamba, betekent dan ook daar waar onweer onstaat. We snappen nu waarom.

Morgen vertrekken we naar Kruger, dus we hebben onze eerste malariapil genomen.