Darwin en Daintree

18 mei 2010

Vandaag is Wilma jarig, hiep hiep hoera! 

Voor de ochtend hebben we schoolwerk en toetsen gepland staan.  Het is een continu proces….

Wij vinden onze locatie overigens zo leuk dat we hier een nachtje langer blijven en het hotel in Darwin hebben geannuleerd. 

’s Middags gaan we naar Darwin. Dat is vanaf Humpty Doo ongeveer 35 minuten rijden.  Darwin is de grootste stad in het Noorden van Australië. We schatten in dat het qua inwoners net iets groter is dan Woerden maar qua oppervlakte is het veel groter.

De binnenstad is niet heel groot. Een winkelstraat die echt wat voorstelt, maar het ziet er wel gezellig uit. We maken een wandeling door de stad, maar het is wel enorm warm. Volgens het weerbericht zou het 31 graden worden, maar het voelt in ieder geval veel warmer aan. Alle vier hebben op een gegeven moment een rood aangelopen hoofd met de zweetdruppeltjes op het voorhoofd. We zijn dan ook heel blij als we de MacDonalds ontdekken (oftewel Mackers zoals het hier genoemd wordt) en een grote McShake kunnen verorberen.

De grootste bezienswaardigheid voor ons was eigenlijk een Graffiti-man die tegenover de MacDonalds aan het werk was. Heel kunstzinnig, want wij zagen maar niet wat het moest worden.

Wat ons, Roberto en Judith, vooral opvalt is dat er totaal geen watervogels zijn. Je verwacht in een haven toch meeuwen, pelikanen en dergelijke. Maar niks, nada, noppes, helemaal nul.

19 mei 2010

Nu we vandaag nog niet hoeven te verkassen kunnen we lekker “thuis” blijven. De koffers moeten weer georganiseerd worden, want morgen gaan we vliegen en we moeten het gewicht van met name de schoolboeken weer verdelen. Helaas betekent dat ook, dat we een heleboel moeten weggooien. Alle voorraad aan peper, zout, ketchup, broodbeleg, zeep of shampoo; allemaal weg!  Alles wat nog een beetje vollig is geven we aan Lyn en Darren, de rest gaat in de vuilnisbak.

Verder is het weer school wat de klok slaat. Sarah is bezig met een werkstuk voor geschiedenis en Bas mag nu de goede toets van Duits maken.

In de middag nemen we nog even een duik in het zwembad ter verfrissing. Heerlijk! Alles ligt hier zo mooi aangelegd in de natuur. Dat klinkt een beetje tegenstrijdig, maar ze hebben rondom het huis de natuur zo gelaten, alleen de directe tuin is gecultiveerder met een grasveld en een zwembad. Volop palmbomen, bananenplanten, varens.

Een klein nadeeltje hebben we kunnen ontdekken. Als je ’s avonds naar de w.c.  wilt dan heeft een mooie groene tree-frog (ja, ja een kikker) zijn weg uit het riool gevonden naar de w.c.bril en zit hij daar lekker uit te rusten. Niet alleen is het idee onsmakelijk dat dat beest uit de pot omhoog komt zwemmen, maar ook (voor de dames onder ons) dat dat beest dus omhoog kan  komen. De kikker schijnt niets te doen want de eigenaren pakken het beessie zo met de handen op en zetten hem buiten, maar wij waren toch niet zo enthousiast. De oplossing was om de deksel op de bril dicht te laten. Dan kan hij in ieder geval niet op de bril gaan zitten. Vervolgens, als je naar het toilet wilt gaan eerst even goed doortrekken. “That’s bushlife”, volgens Darren.

20 mei 2010

Om vier uur ging de wekker want we moeten om zeven uur al vliegen. Daarvoor moeten we de huurauto nog inleveren en dat neemt wat tijd in beslag met de deuk en de nieuwe banden. Dat hadden we goed ingeschat, want het nam best wel wat tijd voordat al het papierwerk geregeld was.

Bij het inchecken bleek dat we zo’n tien kilo (plus nog zeven voor de printer, die we ook mee willen slepen) te veel bij ons hadden. Gelukkig wilden ze voor ons wel een uitzondering maken.  Omdat we internationaal waren komen aanvliegen en ook nog naar Amerika doorgaan ( waar wel een hoger aantal kilo’s is toegestaan) brachten ze ons geen k osten in rekening. Dat scheelde toch weer een paar dollartjes! Alhoewel we niet goed begrijpen waar dat extra gewicht nu ineens vandaan komt, zijn we blij met de meevaller.

De vlucht ging soepel en we kwamen een kwartier te vroeg aan in Cairns. Ook daar kostte het ophalen van de auto weer veel tijd. De auto is dit keer een witte Suzuki Vitara. Precies dezelfde dus als we al hadden maar nu in het wit.

We weten in ieder geval precies waar we alles in de auto moeten stoppen dus dat is snel weer ingericht en we gaan op pad naar Daintree National Park.

Daintree National Park is een tropisch regenwoud en ligt ten noorden van Cairns (in het puntje, als je op de kaart kijkt). De weg er naar toe loopt langs de kust en is prachtig. Aan je linkerkant heb je veel groen (nog net geen tropisch regenwoud maar toch zeker een woud) en aan je rechterkant heb je de zee met een zandstrand.

Vlak voor we Daintree bereiken, moeten de Daintree River oversteken. Hiervoor is een klein pontje met twee kabels (een aan elke kant) die continu over vaart. Als je aan de overkant bent, zit je ook gelijk in het regenwoud. Echt helemaal geweldig! De lianen hangen langs de weg, je rijdt door een soort tunnel van bomen. Op de bomen groeien ook weer planten en alles is een variatie van groene nuances. We blijven tegen elkaar zeggen hoe mooi het hier is.

De temperatuur is hier iets koeler dan in Darwin, zo’n 27 graden. Dat is toch even wennen. Sarah houdt zelfs haar vest aan.

Aangekomen bij Daintree Retreat Rainforest Motel worden we weer aangenaam verrast. Het motel wordt gerund door een echtpaar en je kunt merken dat ze dat vol overgave en plezier doen. Alle kamers hebben persoonlijke tintjes met beeldjes van dieren, platen aan de muur of een bloem op je bed. De kamers liggen in een tuin en kijken daar dus op uit. Erik vertelt gelijk wat je allemaal kunt doen in de omgeving. Eigenlijk weten we het al. Dat stond al bovenaan de lijst; Het Great Barrier Reef! Dat ligt hier voor de kust en dat moeten we zien, natuurlijk. Erik boekt de trip voor ons voor de volgende dag. Gezien de nasty’s ( kwallen, haaien enzovoort)in het water willen we het bekijken van het rif wel onder begeleiding doen.

Judy, Eriks vrouw, kookt voor de gasten als je dat vantevoren aangeeft. We boeken dat gelijk voor de volgende avond.

Het  lijkt er op dat we weer een toevalstreffer hebben met de locatie!

21 mei 2010

We moeten om kwart over acht in Port Douglas zijn voor de boot. Dat is ongeveer een uurtje rijden. Weer terug naar de pont en dan nog een beetje.

De boot (Sailaway IV) is een catamaran en onze groep bestaat uit 16 mensen. We zeilen naar een klein eilandje voor de kust waar behalve deze boot alleen nog drie andere boten mogen aanmeren. Het zal dus nooit echt druk worden.The Great Barrier Reef is ook een Nationaal Park en dus beschermd. Vandaar dat er ook begrenzingen zijn in het aantal boten dat er op mag.

Bij het eilandje gaat de boot voor anker en worden we met een kleiner bootje naar het strand gebracht. Vanaf het strand mogen we dan snorkelen bij het rif.

Op de boot is ons al uitgelegd hoe we de zwembril moeten opdoen en hoe we ons moeten gedragen zodat het rif niet beschadigd wordt. We krijgen ook stingersuits aan. Dat zijn dunne pakken, vergelijkbaar met een wetsuit, die beschermen tegen de kwallen (die zijn er overigens niet in dit jaargetijde).  

De bemanning, die bestaat uit een skipper (Steve) en twee matrozen (Brooke en Alicia), is ook marine-bioloog en zij kunnen veel vertellen over de dieren en het koraal.

Nadat we ons in ons pak hebben gehezen en op het strand zijn afgezet, mogen we de flippers en zwembril aan en op doen. Samen met Brooke en Alicia snorkelen we dan langs het koraal.

Het koraal is briljant! Zo veel soorten en kleuren; ongelofelijk!!!  Je hebt zacht koraal, dat meebeweegt met de stroming van het water als gras in de wind. Ook heb je hard koraal dat stevig is. Tussen het koraal zwemmen de mooiste vissen. In allerlei felle kleuren en van verschillende groottes. En iedereen kan weer rustig slapen, want we hebben Nemo gevonden. Hij is weer thuis. Het was schitterend om te zien hoe deze vis zich precies zo gedroeg als in de film. Toch knap hoe ze dat dan namaken.

Wat ook erg indrukwekkend was, waren hele grote schildpadden. Daar zwem je dan ook vlakboven langs. Deze Green Turtles hebben een hele mooie tekening op hun schild.

We hebben een onderwatercamera gekocht en geprobeerd foto’s te maken. Helaas is dit nog het ouderwetse filmrolletjessysteem en kunnen we nog niet gelijk zien of de foto’s gelukt zijn.

Na een paar uur snorkelen (en toch even vogelen op het eilandje) werden we terug naar de boot gebracht voor een lunch. We hebben een klein buffetje aan boord.

Na de lunch gaan we nog met de skipper in een glassbottomboat over een stukje rif en legt hij uit hoe sommige koraalsoorten groeien en wat ze zijn. Je ziet dan ook nog vissen (bijvoorbeeld de Reefshark) zwemmen.

Na de koffie en thee zeilen we weer terug naar Port Douglas. Heerlijk hoe stil het dan is en hoe mooi.

We waren en zijn erg onder de indruk van alles wat we vandaag hebben gedaan en maken ons zorgen hoe we dit allemaal kunnen onthouden. Want dit willen we nooit vergeten!

Bij terugkeer bij het motel heeft Judy fish & chips voor ons gemaakt. We zitten in de dinner area en aangezien we op dit moment de enige gasten zijn, hebben we de ruimte voor ons alleen. Ook dit is weer heel leuk ingericht en Judy heeft kaarsjes aangedaan en een muziekje opgezet. Het is de perfecte afronding van een perfecte dag!

22 mei 2010

We hebben de Cassowary gezien!! Deze vogel is zeer zeldzaam en komt alleen in dit kleine gebiedje voor en wordt zelfs met uitsterven bedreigd. We wilden hem dan ook heel graag zien. We hadden het motel hier ook een beetje op uitgekozen want de cassowary’s lopen soms door hun tuin.

Roberto en Judith waren al om zeven uur op om deze vogel te zien maar als we gaan ontbijten is hij nog steeds niet langsgekomen. Een voordeel is dat het een hele grote vogel is (vergelijkbaar met een emu) en je hem dus niet kunt missen als je hem ziet. Een nadeel is dat hij vaak in de bossen zit en dan onverklaarbaar genoeg opgaat in de omgeving en dus moeilijk te spotten is.

Na het ontbijt gaan de kinderen huiswerk maken en Roberto en Judith gaan naar een boardwalk door het regenwoud waar volgens Erik het goed vogelspotten is. We slaan af de weg op en na 100 meter; De cassowary! Hij loopt in de berm en zodra we naast hem rijden schiet hij het bos in en is weg.

Op de wandeling zien we inderdaad nog een paar vogels maar regenwoud is erg moeilijk vogelen dus de score is niet heel hoog. Je moet meters hoog kijken om een vogel te spotten (sommige bomen zijn 30 meter hoog) en de begroeing is dicht.

’s Middags hebben we ons bij het zwembad geinstalleerd, er is toch verder niemand (ook de eigenaar en zijn vrouw zijn weg), om de blog te schrijven en huiswerk verder te maken.

Het motel heeft zonne-energie en daar kunnen ze heel aardig alle electriciteit mee bedienen. Alleen voor de waterpomp zet Erik twee keer per dag een generator aan. Dat verhoogt de waterdruk en dus de douchevreugde.

De muggen hebben ons hier niet in de steek gelaten (leuke woordspeling van Sarah) maar het is een stuk minder dan in Darwin e.o.