Ayer's Rock

28 april 2010

Het eerste dat we vandaag mogen doen, is inpakken en verkassen. Onze nieuwe stek is The Underground Motel. We hebben een soort suite waarbij twee slaapkamers zijn uitgehouwen in de rots. Er is wel een raam aan de voorkant dus je hebt wel iets van daglicht. De temperatuur is inderdaad constant maar met 25C slapen zijn wij toch niet gewend. Iedereen heeft dan ook moeite met slapen.

Maar het was wel leuk om een keer mee te maken. Nu we wat meer weten over het stadje kijk je ook anders naar de omgeving en dat is leuk. ’s Middags zijn we zelf nog rond gaan rijden om foto’s te nemen van ondergrondse huizen (of eigenlijk de pijpjes op de rots). Een unieke locatie. We zijn blij dat we een dag eerder hier naar toe zijn gekomen.

We vinden het overigens erg leuk dat best veel mensen onze blog lezen en het eerste wat we doen is kijken of mensen gereageerd hebben. Blijf dat vooral doen, vinden we leuk. En met onze beperkte internet toegang is dit vaak het enige wat we zien aan communicatie met het thuisland.

29 april 2010

Marijke is jarig! Gelukkig hadden we een voorzienige blik en hadden we alvast een email vanuit de vorige locatie verstuurd want, guess what, we hebben weer eens geen internet! We hebben echter wel net een pak wijn van vier liter gekocht dus we zullen er eentje op haar drinken.

Ons doel vandaag is Uluru oftewel Ayer’s Rock. Het symbool van Australië. Dit doel ligt 750km verderop maar…………….we mogen over geasfalteerde weg rijden. We rijden over de Stuart’s Highway. Die loopt van Adelaide naar Darwin en die gaan we de komende tijd dus vele kilometers volgen. Het rijdt fantastisch. Als we in de staat Northern Territory aan komen, mogen we zelfs 130km rijden, dat schiet pas op! Wel is het een beetje deprimerend als je op een bord ziet staan, Darwin: 1770 km. Goed nieuws daarbij is dus, dat wij voorlopig nog niet met het vliegtuig moeten.

Bij Uluru is alles in een resort ondergebracht. Je hebt dus niet veel keuze in overnachtingsmogelijkheden; het is duur of nog duurder. Onze keuze is duur geworden. Dit betekent een soort stacaravan zonder sanitair waar we werkelijk letterlijk onze kont niet kunnen keren. Verder ziet het er overigens heel verzorgd uit. We hadden eigenlijk verwacht dat het een dorre boel zou zijn, een kale vlakte met een rots. Maar bij de camping en de hotels is alles begroeid. Ook de weg er naar toe was niet kaal en leeg, dus het is zelfs niet helemaal aangelegd.

Alles wordt hier goed geëxploiteerd. Ze maken goed gebruik van hun afgelegen locatie zullen we maar zeggen. Ook de toegang tot het nationale park is aan de prijzige kant. Betaalden wij tot nu toe bij een nationaal park 11 dollar voor de hele auto, vragen ze hier nu 25 dollar per persoon vanaf 16 jaar. Sarah is voor een keer een jaar verjongd (Hollanders).

Maar het uiteindelijke doel is wel heel mooi. Een gigantische rots die mooi rood opkleurt bij zonsondergang. We hebben vele foto’s gemaakt!