Western Australia-Yallingup en Yanchep

9 april 2010

Het is alweer de laatste dag op deze locatie en we gaan nog even toeren in de omgeving om indrukken op te doen van hoe het hier is. Aan de eigenaresse Sioban hebben we gevraagd wat aan te bevelen is en hier hebben we onze route aan aangepast.

We rijden naar Leeuwin Naturaliste National Park. In dit park zijn speciale bomen, Karri bomen. Hele hoge rechte bomen zonder schors of zijtakken op de stam. Alleen heel hoog zitten takken en bladeren.

In de omgeving zie je ook steeds weer groepjes kangoeroes rondhoppen. Deze zijn best groot en staan je dan aan te kijken. Helaas zie je er ook genoeg in de berm liggen. Die zijn aangereden door een auto. Blijkbaar kijken kangoeroes niet zo goed uit bij het oversteken.

Op de terugweg stoppen we nog in Margaret River. Het grootste ‘dorp’ in deze streek. Het is een gezellig, maar wel een beetje toeristisch dorpje. Wel leuk om even door heen te wandelen.

We hebben in ieder geval een beeld opgedaan van de omgeving. Veel gecultiveerde grond (schapen, koeien, wijn) en tussendoor veel groen. Het is lieflijk en een beetje heuvelachtig. De kust is schitterend met mooie zandstranden en de westkust is erg geliefd bij surfers vanwege de spannende golven.

10 april 2010

Na snel een mailtje naar Ingeborg (ze is weer jarig) te hebben gestuurd ,gaan we weer op weg. Vandaag gaan we naar Matthew, een klasgenoot van Sarah, die afgelopen september naar Perth is verhuisd. Matthews vader werkt voor Boskalis en doet voor een paar jaar een project ten noorden van Perth (baggeren en opspuiten om een haven te maken).

Als we Sarah brengen worden we gelijk ook zelf binnen gevraagd. Wij waren eigenlijk van plan om Sarah weg te brengen en later weer op te halen, maar Matthews ouders boden ons koffie aan. Het was heel gezellig. We zijn na de koffie ook nog met z’n allen naar het strand gelopen (ongeveer 15 minuten) en hebben daar bij een kiosk nog wat gedronken.

Bovendien kon de moeder van Matthew ons precies vertellen waar we hagelslag en vlokken konden kopen, dus iedereen was blij!

Na ons bezoek zijn we gelijk naar de supermarkt gegaan voor de hagelslag. Die kan je vinden bij de Asian Products, echt de meest logische plek tussen de ketjap en de sambal. Maar goed, het lag er echt! Gelijk ook nog ontbijtkoek en drop gekocht, hoe hollands kun je zijn??!!

Vervolgens moesten we nog 45 minuten rijden naar onze volgende stek in Yanchep, iets ten noorden van Perth. Het is een soort vakantiepark met de vage naam Club Capricorn. Daar krijg je toch gelijk andere associaties bij…..

Het was weer pikkedonker toen we aankwamen maar de ligging is weer mooi! Het huisje ligt midden in de duinen met een eigen pad naar het strand en een schitterend uitzicht over de Indische Oceaan. Het huisje zelf is erg basic. Er zit echt niet meer in dan strikt nodig, maar het uitzicht en de ligging overtreft alles.

11 april 2010

Het wordt vandaag 28c, dus we blijven lekker hier bij ons strandje. Het is echt genieten! We kunnen de hele dag lekker buiten zijn. Er is een heerlijk briesje waardoor het goed uit te houden is. Wel moeten de kinderen natuurlijk huiswerk leren en Roberto maakt zijn presentatie voor morgen, als hij op een bijeenkomst op de Universiteit van Western Australia in Perth spreekt. Lastig is ook dat wij hier weer geen internet hebben. Dat is wel even wennen na de Dongel in Zuid-Afrika en de WiFi bij het vorige appartement. Daar moeten wij in Sydney nog een oplossing voor vinden.

Het huisje heeft 1 luxe ding en dat is een tv met 4 zenders. En het hele rare wat ons overkwam was dat we de tv aan deden en Erwin Krol staat over het weer te vertellen. Sta je toch even heel raar te kijken. We blijken een zender te hebben (SBS Australia) die het Nederlandse journaal uitzendt. Geen idee of dat alleen toevallig op zondagochtend is of iedere dag maar het was wel een gekke gewaarwording.

12april 2010

Het weer is bagger. Bij het opstaan striemt de regen tegen de ramen en de wind giert om het huis. Dat is wel even tegenvallend. Na een uurtje neemt het wel af en miezert het alleen nog maar, maar toch. Niet de korte broek aan is toch even wennen, want het is maar 22C.

Vlakbij is Yanchep National Park en daar gaan we vanochtend naar toe. Het is geen groot park maar ze hebben kangoeroes en koala’s en grotten, dus genoeg om te bekijken.

In de eucalyptusbomen zitten de koala’s dan ook echt. Het zijn geweldige beestjes. Ondanks dat het nachtdieren zijn, waren ze nog vrij actief. Een paar zaten te eten, eentje liep zelfs (langzaam) naar een andere tak en eentje zat op zijn gemakkie naar alle idiote mensen te kijken die foto’s van hem wilden maken. Het was net of hij voor je poseerde. Eerst keek hij naar de een, dan naar de ander. Is goed, is goed, 100%!

Daarna zijn we met een tour meegegaan de grotten in. De rest van de groep was een schoolklas van een jaar of 5/6. In het begin dachten we van hebben wij weer, maar het bleek heel amusant.

De kinderen waren heel gedisciplineerd (en daar houden wij van natuurlijk) en zodra de juffen iets zeiden, deden ze het ook. Bovendien waren ze heel geïnteresseerd en wilden constant vragen stellen, wat ook leuk was om te horen. Er was ook een meisje die als ze beurt kreeg steeds zei: Ik heb geen vraag maar ik wil u wat vertellen (kwam ons zoooo bekend voor) en dan ging ze de gids vertellen over stalagmieten en stalagtieten bijvoorbeeld. Ze maaide de gids het gras voor de voeten weg met zijn verhaaltje. Dus uiteindelijk moest ze haar “vragen” bewaren voor aan het eind. De grotten waren mooi en uiteindelijk dus ook amusant.

’s Middags is Roberto in zijn eentje naar de University of Western Australia in Perth gegaan. Wel vreemd om zo ver uit elkaar te zijn. Perth en de rivier Swan zijn echt schitterend. Lekker breed opgezet. De universiteit zit vol met Aziatische studenten. De business school zit in een gloednieuw gebouw. De faculteit had een speciaal seminar georganiseerd rond Roberto en zijn familiebedrijven. Zowel studenten als wetenschappers en ondernemers waren uitgenodigd. Ook waren er vertegenwoordigers van Family Business Australia. Al met al een groot succes. De kinderen hebben ondertussen een toets gemaakt.

13 april 2010

Vandaag gaan we naar het hoofddoel van de westkust; de pinnacles. Toen we de reis aan het plannen waren werd er bij Bas in de klas Australië behandeld met aardrijkskunde en in zijn boek stond een plaatje van de pinnacles. Bas zei gelijk; daar wil ik naar toe en zo doende hebben we besloten om eerst naar Western Australia te gaan. Vandaag is dus de dag.

De pinnacles liggen in Nambung National Park en dat is zo’n twee uur rijden ten noorden van Yanchep/Two Rocks waar wij verblijven. De rit er naar toe is ook al mooi. Ondanks dat dit een gecultiveerd gedeelte is van Australie wordt het al heerlijk rustig en komen we weinig verkeer en bebouwing tegen. We zien vooral boerderijen met grote akkers of veeteelt afgewisseld met bomen en kale vlaktes.

We komen ook onze eerste roadtrain tegen. Dat zijn vrachtwagens met meerdere aanhangers, wel zo handig als je grote afstanden moet overbruggen natuurlijk. Er staan ook waarschuwingsbordjes langs te weg dat ze 36,5 meter lang kunnen zijn. Dus uitkijken met inhalen.

Dan bereiken we Nambung NP. Je kunt een wandeling maken en met de auto een loopje rijden. We besluiten eerst rond te lopen end at was een goede keuze. Het bleek dat je midden tussen de pinnacles mocht lopen en dat was erg mooi. Pinnacles zijn rechtop staande kolommen van leisteen midden in een gele woestijn. De Aboriginals dachten vroeger dat het vingers van dode mensen waren die weggezakt waren in het zand en meden dit gebied. Toen de Nederlanders hier kwamen (ja we waren weer de eersten) dachten ze dat het ruines waren van gebouwen. Het spreekt dus wel tot de verbeelding.

Het is in ieder geval erg mooi en we vonden allemaal dat dit zeker het bezoek waard is aan deze kust.

Het weer werkte ook nog mee en met een zonnetje liepen we tussen de kolommen door. Daarna hebben we het rondje met de auto ook nog gedaan maar het zelf lopen was veel leuker.