Addo Elephant National Park en daarvoor

_

 

 

 

 

 

 

Donderdag 4 maart

 

Zoals verteld hebben we het vandaag rustig aan gedaan. We hebben ons bij het zwembad geïnstalleerd. We waren de enige gebruikers. Onder een afdak stonden drie tafels dus dat was een uitgelezen klaslokaal. Bovendien werd het vandaag tegen de 40 graden, dus dan is het ook wel lekker om geen adventures te hoeven doen.

 

Om 6 uur stonden Boy en Andre klaar voor ons avondprogramma. Boy, die niet zoals zijn naam doet vermoeden zwart en jong is, is samen met Marianne eigenaar van de Oude Meul. Andre werkt voor hen en is buitengewoon voorkomend en aardig. Boy is onze chauffeur voor de avond. Met zijn 4x4 rijdt hij ons naar boven, naar de top van de berg op hun landgoed. Daar boven gaan we braaien. De tocht was enerverend! Zijn bakkie (dat is de auto/landrover-type) heeft dif-lock, wat zoveel betekent dat de aandrijving op de rechterachterwiel en linkervoorwiel komt. Dit moet omdat anders de as breekt. Dit geeft wel aan welke route we gingen. Het pad was niet echt aangelegd voor autoverkeer. Met hellingen van minstens 70% en gaten links en rechts in het wegdek werden we aardig heen en weer geklutst. Judiths rug heeft het gelukkig overleefd. Onderweg is Boy een paar keer gestopt om te vertellen over de plantengroei. Heel interessant, hij wist er heel veel over. Alles heet bossie overigens; kraalbossie, taaibossie, melkbossie enz.

 

Eenmaal boven was Andre al bezig om een vuurtje te stoken dat later moest dienen als kooltjes voor de bbq. Het was geweldig! Onder de sterrenhemel met een bonfire en lekker vlees en aangenaam gezelschap. Je leert zo ook goed de cultuur kennen door met Afrikaners de hele avond te kletsen.

 

 

Vrijdag 5 maart

 

Vandaag vertrekken we naar Tsitsikamma ( Ja, Natas ik denk aan je!). De route was weer heel mooi en totaal verschillend van de vorige keer. We kwamen steeds dichter bij de kust, het werd steeds drukker op de weg maar de omgeving ook steeds groener. Bij George draaiden we de kustweg op en dat was weer totaal anders. Blauwe lagunes, zandstranden afgewisseld met rotskusten waar de golven op bulderen.

 

Het park zelf, Tsitsikamma is een nationaal park, valt een beetje tegen. We komen er nu pas achter dat er vier locaties zijn binnen dit park die op grote afstand van elkaar liggen. Hoewel de ligging van deze locatie mooi is; rotskust met stevige branding, is dat het ook zo ongeveer. Je kunt hier nog twee wandelingen doen, die we zeker gaan doen. Maar het is klein en redelijk toeristisch. Het is een klein centerparks maar dan zonder faciliteiten. De kampwinkel heeft weinig assortiment. Gelukkig moest er een supermarkt zijn in het dorpje een eindje verder op (Storm River Village). Helaas was het assortiment van Storm River Supermark even groot als die van de kampwinkel, dus daar schoten we niet veel mee op. Na 10 dagen het buitengewoon goed te hebben gehad, is dit even afzien. Maar misschien wel beter voor de lijn;-))

 

Een bijkomend nadeel is dat er echt totaal geen internet is. Gelukkig hadden we alle planners en toetsen al uitgeprint, dus Sarah en Bas kunnen morgen gewoon hun toets Nederlands maken………

 

 

 

Zaterdag 6 maart

 

 

We zijn de dag gestart met de toetsen. Dan hebben we die maar gehad. Nu nog internet vinden om ze op te kunnen sturen naar de leraren.

 

Daarna hebben we een wandeling gemaakt naar een hangbrug over de Storm River. Best een leuke wandeling en we hebben de Knysna Lourie gescoord.

 

Na de wandeling kwamen we weer langs de kampwinkel en guess what, hij was toch echt beter uitgerust dan de supermark (ja echt zonder ‘t’) van Storm River Village….maar ze hebben geen Nutella en geen lachende koe, dus valt hij toch echt niet in de goedgekeurde categorie van supermarkten. We kunnen haast niet wachten om weer een grote mooie supermarkt tegen te komen. Ons huis staat op palen en is een soort logcabin met een balkon er voor. We hebben, zoals gevraagd, oceanview maar moeten we tussen andere huisjes door kijken. Je hoort wel de hele dag de zee bulderen, dat is een geluid dat je niet snel vergeet. Het is net of het de hele dag stormt. Als je op je balkon zit ruik je de hele tijd een zoutige lucht, wat ook lekker is.

 

’s Nachts word je wakker van bavianen die vuilnisbakken omgooien, de vuilnis wordt door de dames van de schoonmaak er in gedaan. We snappen het niet, want de volgende dag moeten ze de zooi die de bavianen hebben gemaakt ook weer opruimen. Toch halen ze onze vuilnis weer uit het huisje en doen het weer in die vuilnisbak zodat de bavianen er weer bij kunnen enz enz enz

 

Ons nie begrijp nie

 

 

 

Zondag 7 maart

 

De kinderen wilden graag tuben. Tuben is dat je in een opgeblazen band in een wetsuit en met een helmpje op de rivier afgaat. Dat kan hier in de Village, dus zo gezegd, zo gedaan. Ze moesten er om 7 uur ’s ochtends zijn. De tocht duurde zo’n 4,5 uur en dan nog een lunch; een dagvullend programma dus. Het water stond niet al te hoog, wat jammer was, want hierdoor waren er weinig stroomversnellingen maar desondanks hebben Sarah en Bas een hele leuke ochtend gehad. Ze mochten tegen een bergwand opklauteren om vervolgens in het water te springen, met tube en al van een hoogte in het water jumpen en vervolgens lekker dobberen op de rivier.

 

Roberto en Judith waren ondertussen naar een ander deel van Tsitsikamma National Park gegaan om te vogelen. De weg ernaar toe was al weer op z’n Afrikaans. Volgens het bord was de weg afgesloten. Op het volgende bord stond dat je bij de volgende afslag er toch kon komen. Bij het tolpoortje nog even gevraagd; nee. Je kunt er echt op geen enkele manier komen. Eigenwijs als wij zijn, zijn we toch de afslag afgegaan en hoera je kon precies tot de ingang van het park komen en daarna was die weggie gesluit.

 

Volgens de brochure zou dit deel van het park, een brochure die overigens uitblinkt in het niets vertellen, een birders heaven zijn. Dat viel een beetje tegen, maar we hebben een paar mooie vogels gezien.

 

’s Middags moesten de kinderen weer huiswerk maken, leren voor de toets van morgen en wij hadden zo onze eigen klusjes zoals de was (op de hand, het lijkt wel kamperen!).

 

We missen Andre wel. Zijn gevleugelde uitdrukking; “Is goed, is goed, 100%!” nemen we mee op de rest van onze trip.

 

 

Maandag 8 maart

 

We beginnen de ochtend met leren en toetsen, daarna gaan we ’s middags ter ontspanning nog een wandeling doen. Die ging stevig de heuvel op, dus dat was zweten. Zoals alles in dit park was de route niet of niet goed aangegeven. Uiteindelijk eindigden we op de hoofdweg en konden geen doorsteek meer vinden.

 

Onze conclusie van deze locatie; een goede tussenstop met mooie kust maar niet heel speciaal.

 

 

Dinsdag 9 maart

 

Vandaag verplaatsen we van Tsisikamma NP naar Addo Elephant NP, ongeveer 250 km rijden. Op de site zag deze locatie er veelbelovend uit, we zijn dan ook bang dat dit zwaar zal tegenvallen. We rijden via Port Elisabeth, waar we een mooie grote Checkers hebben gevonden ( grote supermarkt met Nutella!) naar Addo. We hebben uit het vorige park geleerd goed vantevoren in te slaan omdat je anders droog brood moet eten. Bij Checkers hebben we dan ook 2 potten nutella, 2 pakjes lachende koe en veel blikjes e.d. ingekocht.

 

De natuur wordt steeds meer hoe we ons Afrika van tevoren hadden voorgesteld. Kale vlaktes met doornige bosjes. Het is nog steeds heel warm, volgens de weervrouw op de radio worden er records gebroken. Dus iedereen die dacht dat het op het zuidelijk halfrond koud zou zijn, big mistake!

 

We hebben 2 safaritenten gereserveerd voor het echte Prins Bernhardgevoel. Ze zien er goed uit. Het is basaal maar meer heb je ook niet nodig en er is een braai, dus wat wil een mens nog meer.

 

Het uitzicht vanuit de tent is over een vlakte. We installeren ons en als we op ons balkon/veranda gaan zitten om wat te drinken loopt er ineens een olifant voorbij. Helemaal te gek! Judith zat helemaal op en neer te springen van enthousiasme. Het is net een droom.

 

Later op de middag kwamen er ook nog buffels, wrattenzwijnen en kudu’s kennis maken. De telescoop staat standaard opgesteld. Bovendien is het hier ook uitstekend verandavogelen. Roberto en Judiths favoriete manier van vogelen.

 

Ook hier weer het grote nadeel ; er is weer geen internet. ’s Middags zijn we op advies van de receptie naar The Orange Elephant gegaan (alles hier in de omgeving heeft iets met een olifant). Zij pretenderen een internetcafé te zijn. Er staan twee hele oude computers zo ongeveer zonder ombouw en dus ook geen mogelijkheid om USB-stickies ergens in te steken om weblogs bij te werken of toetsen op te sturen. Maar goed, het is zoals het is, verder is er niets in de omtrek. Dus we hebben de noodzakelijkste mailtjes verstuurd, een zinnetje op de weblog gezet en zijn weer naar onze tentjes gegaan.

 

Nu ook een groot park als Addo geen internet heeft, kunnen we er gevoeglijk van uit gaan dat we nergens meer standaard internet gaan hebben in Zuid-Afrika. De berichtgeving op de blog zal dan ook met horten en stoten gebeuren. Een paar dagen niets en dan weer een heel verhaal omdat we wel al in Word de tekst kunnen voorbereiden.

 

’s Avonds steken we onze braai aan, drinken een wijntje en genieten van nog een olifant die echt op vier meter afstand van ons staat te eten. Echt, het is hier geweldig!

 

Woensdag 10 maart

 

Zoals gewoonlijk zijn Roberto en Judith al om 6 uur wakker en genieten met een kop koffie van de ochtendrust met al zijn vogeltjes.

 

Vandaag gaan we zelf met de auto een stukje park bekijken, daarna wat huiswerk maken en na het avondeten gaan we nog een nightsafari maken met een gids.

 

We hebben in korte tijd ontzettend veel olifanten gezien (waar zou de naam Elephant Park toch vandaan komen?). Hele kuddes zie je lopen. Bij een waterhole zag je ze zichzelf met water besproeien en lekker poedelen. Op een gegeven moment komt er een heel groot mannetje aanlopen en dan maakt iedereen toch even plaats voor pa. Hij liep vlak langs onze auto, indrukwekkend groot hoor.

 

De meeste oh’s en ah’s komen toch als er een klein olifantje bij zit, dat ziet er toch zo schattig uit. We hebben ontzettend veel foto’s gemaakt.

 

Verder zagen we alleen de dieren die zich ook al aan ons hadden voorgesteld bij de tent.

 

Daar gingen we dan ’s avonds met z’n twintigen op safari. Wij gniffelden wat om de oude mensen die truien en jassen aan hadden bij 35 graden. Bleek dat zij toch iets beter het weer hier kenden dan wij! Nog geen vijf minuten nadat we waren vertrokken begon het toch hard te regenen en waaien. Zaten we daar in ons shirtje. Na anderhalf uur in regen en wind te hebben gereden (open soort vrachtwagen met stoelen) en niets schokkends aan dieren te hebben gespot besloot de gids om om te keren en terug te gaan. Ondertussen waren wij behoorlijk afgekoeld en kletsnat. Zodra we bij de tent waren zijn we in bed gegaan om weer op te warmen. Hebben wij weer…………. Tja onze night drives zijn tot nu toe nooit succesvol geweest, dus die traditie hebben we voortgezet.

 

De afkoeling was wel lekker om bij te slapen, overigens.

 

 

Donderdag 11 maart

 

Vandaag gaan we naar Port Elisabeth. Daar ontmoeten we twee professoren van de Nelson Mandela University. Omdat we daar ’s middags verwacht worden, blijven we ’s ochtends bij de tent om huiswerk te maken. Roberto heeft net aantekeningen voor Sarah uitgeprint. Het is wel gek om in een safaritent te zitten en, terwijl er een kudde olifanten over de vlakte voor ons loopt, met een multifunctionele printer/scanner dingen uit te printen. Beetje tegenstrijdig.

 

Het park gaat al om 18.30uur dicht, dus we overnachten in Port Elisabeth. Er is voor ons een guesthouse gereserveerd door een van de professoren. ’s Avonds gaan we bij haar thuis eten, zal wel braai zijn! Baie gezellig!