Kruger-Letaba

25 t/m 28 maart

Zoals gezegd de dagen lopen in elkaar over. We zijn van het Skukuza Camp verplaatst naar het Letaba Camp, zo’n 170km meer naar het noorden.

Ook hier zitten we in een huis aan de rivier, alleen niet zo mooi dichtbij dat we vanaf de veranda al over de rivier kunnen kijken. Het huis is heel groot in verhouding tot de vorige. Niet slecht dus.

De tocht naar Letaba was heel mooi. Je ging door verschillende soorten landschappen heen. Vooral de savanne was heel mooi met grote kuddes zebra’s, wildebeesten en zelf een kleine kudde neushoorns. Echt zoals je je Afrika voorstelt.

Ondertussen zijn Alex en Angeline ook aangekomen na een nachtvlucht uit Kameroen. Nu komen er dus drie weblogs tezamen (van ons, Sarah en A&A).

De A-tjes staan op de camping vlak achter ons huis in hun halve doperwt zoals de kinderen zeggen. We zijn gelijk vanochtend vroeg aan het vogelen geslagen; we kwamen niet ver (6 km in drie uur met de auto) maar het leverde wel weer 10 nieuwe op.

Het is wel apart om elkaar hier te treffen en toch ook weer niet. We vallen meteen weer in onze eigen routine en het is heel gezellig. Lekker bijpraten en horen over de lotgevallen in Kameroen.

Sarah is op zaterdag behoorlijk ziek geweest. Waarschijnlijk een combinatie van de hitte (38 graden en veel vochtiger dan voorheen) en de malariatabletten. Ze was duizelig en viel tijdens het ontbijt flauw boven haar bord, rare gewaarwording. We hebben haar maar snel weer in bed gelegd en suikers en zouten gevoerd. Ze is eigenlijk de hele dag slap en duizelig geweest. Ondertussen na een goede nachtrust en twee doses ORS voelt ze zich weer een stuk beter. Haar toets Engels van die dag hebben we maar een paar dagen verplaatst.

We hebben allemaal wel last van bijwerkingen van de malariapillen. Iedereen kampt met slapeloosheid, Roberto, Judith en Sarah zijn duizelig geweest en Judith heeft last van uitslag op haar armen. Maar het is altijd nog beter dan de malaria zelf, dus we houden vol.

Het eten in de cafetaria is ook altijd een komische bezigheid. In elk camp is zo’n cafetaria en dat is makkelijk voor de lunch. Er hangt namelijk een heel menu met heel veel verschillende dingen als lasagna, kip, pizza, vis of burgers. Maar….er is vaak van alles niets. Na de eerste keer, waarbij de drie dingen die wij wilden er niet waren, beginnen we nu meteen maar te vragen wat ze wel hebben vandaag. Meestal is dat fish and chips. Niet vies overigens.

We hebben geen grote beesten meer toegevoegd aan onze lijst en hopen nog steeds op ons luipaard.